Legenda o muškom ličnom imenu Vuk, potiče iz staro-slovenskog verovanja, koje se prenosilo „sa kolena na koleno“, a prema kome su veštice i druga „zla mitska bića“, ubijale novorođenu mušku decu. Kako bi ih zaštitile, mame su svojim novorođenim sinovima davale ime po divljoj životinji – vuku, koji je trebalo da „zastraši“ zle sile i da zaštiti decu od umiranja ili od obolevanja od smrtonosnih bolesti.

Najpoznatiji Vuk kod Slovena odnosno Srba, bio je tvorac moderne azbuke, i sakupljač mnogih veoma značajnih narodnih umotvorina Vuk Stefanović Karadžić, a za koga se upravo veruje da je baš na prethodno opisani način i dobio svoje ime, jer su mu sva braća umirala od neizlečivih bolesti, baš i neposredno nakon svog rođenja.

Značenje imena Vuk je danas „preneseno“, a ne „bukvalno“, zato svaki dečak koji je nosilac ovog imena, dobija epitet „osobe koja je zaštitnik“; „osobe koju ne treba ljutiti“; te „osobe koja je borac protiv zla i nepravde“; „muškarac koji je snažan; neustrašiv i hrabar“; „borac“.

Iako nadimak od ličnog imena Vuk nije poznat, neka izvedena muška i ženska imena su vrlo česta, pa su takva Vukašin; Vukoje; Vučina; Vukomir; Vukan; Vukota, ili pak od ženskih imena popularna su – Vuka; Vukana; Vukosava; Vujica; Vujka ili Vukija.